קטלא קניאאַ טאָג אַ מלאך, אַ טאָג אַ גלח - יהי רצון ס'זאָל זײַן תמיד אַ געלעכטער |
כינוי:
מין: זכר
RSS: לקטעים
לתגובות
<<
מאי 2003
>>
|
---|
א | ב | ג | ד | ה | ו | ש |
---|
| | | | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
| 5/2003
ואמרתם כה לחי... כ׳אָב מיך שױן פֿריזירט און צוגעשטיצט דעם צלם אלקים, געקױפֿט אַ פֿײַל־און־בױגן פֿאַר די קינדער און די קינדער זענען שױן אַװעקגעגאַנגן אין חדר און אין שולע צופֿרידנערהײט. הלואי זאָלן זײ יעדן טאָג אַזױ אַװעק גײן. אַז די קינדער הערן נישט מוזיק אין ספֿירה קען איך נישט הערן אונטער זײער רוקן אָבער הײַנט שפּילט מוזיק שױן װײַטער פֿונעם סטעריאָ. והשיב לב אבות על בנים. כאָב מיך שױן געדינגן מיט די קלײנע. זײ װילן בן דוד און איך װיל ׳ייִדן מיט הערנער׳. יענער װאָך בײַם דאַװענען האָבן בעלי מלאכה אָנגעהאַט אַ ראַדיאָ װי ס׳האָט געשפּילט אַ באַב דילן ניגון. גאַנץ געשמאַק אין מיטן שמונה עשרה. אײנער האָט אָבער אױפֿגעמאַכט דער פֿענצטער און זײ געבעטן אַראָפּדרײען דער מוזיק. איך האָב געמײנט װײַל ער גלײַכט נישט ר׳ באַב. ער זאָגט מיר אָבער ׳ספֿירה׳. ל"ג בעומר האָט זיך אָנגעהױבן מיט אַ לינקע פֿיס װען איך האָב מיך דערמאַנט נעכטן נאַכט אין בעט אַז איך האָב נאָך נישט געצײלט ספֿירה. איך האָב געמאַכט אַ חשבון אַז ר׳ שמעון האָט געמעגט לערנען אין דער הײל נאַקעט און צוגעדעקט בלױז מיט זאַמד טאָ פֿאַרװאָס זאָל איך נישט טאָרן צײלן ספֿירה אין פּידזאַמעס אונטער דער דאָכענע. מאָרגן װעלן די מגולחים אַלע קומן מיט גלאַטע פּנימער. אונז חסידים אַז ס׳שפּראָצט אײן אײנציג װײַס האָר, שטײט עס באַלד אױס אױפֿן באָרד מודיע צו זײַן פֿאַרן װעלט אַז דער מלאך המוות שפּאַנט שױן פֿערד און װאָגן. און אױף צו להכעיס האָט דער באָרד אַ טבע זיך צו עלטערן פֿאַר די האָר פֿון קאָפּ כאָטש ס׳יז מיט אַ פּאָר יאָר יונגער. פֿרױען קענען אײַנקאַסירן זײער פּענסיע מיט אַ שװאַרצע שײטל און קײנער חוץ די מקווה פֿרױ װײסט דער אמת. און אַז זײ שערן זיך זעט מען אין מקווה אױך נישט. אױף די אָפּגעגאָלטע מענער זעט זיך אױך גאָרנישט אָן. ס׳קומט אָבער ספֿירה האָבן מיר חסידים אַ נקמה. מען זעט אַז מגולחים װערן אױך װײַס. דער ערשטער סימן אַז דער בײזער מלאך איז נישט קײַן חסיד איז אַז ער װערט נישט נתפּעל פֿון געגאָלטע בערד. כאָטש חסידים קענען זײַן בײזע מלאכים. פּ. רעדט זיך אָפּ די לעצטע פּאָר טעג אַז זײַן תלמוד תורה גײט אַסאַך נישט טון און ער גײט בלױז האָבן אַ מסובה. סאָ באָרינג. יעצט קומט ער אַהײם און הערשט האָט ער יאָ הנאה געהאַט. ער זאָגט אָבער אַז זעט אױס אַז אײַז קרעם איז גױיש װײַל הײַ יאָר האָט מען דאָס זײ אױך נישט פֿאַרגינן. און איך שעפּ נחת צוצוקוקן װי מײַן קלײנע אַפּיקורסל שפּראָצט אונטער.
| |
|