לדף הכניסה של ישרא-בלוג
לדף הראשי של nana10
לחצו לחיפוש
חפש שם בלוג/בלוגר
חפש בכל הבלוגים
חפש בבלוג זה

קטלא קניא

אַ טאָג אַ מלאך, אַ טאָג אַ גלח - יהי רצון ס'זאָל זײַן תמיד אַ געלעכטער

כינוי: 

מין: זכר





מלאו כאן את כתובת האימייל
שלכם ותקבלו עדכון בכל פעם שיעודכן הבלוג שלי:

הצטרף כמנוי
בטל מנוי
שלח

RSS: לקטעים  לתגובות 
ארכיון:


<<    ינואר 2004    >>
אבגדהוש
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

1/2004

סתם איבערלעבענישן און אײַנפֿעלער


ייִדן, איך דאַרף שרײַבן. װאָס זאָל איך אָבער טון אַז די מױז אױף מײַן על־ירך (לעפּטאָפּ בלע"ז) איז אױפֿגעשטאַנען תחיית המתים און זי האָט אָנגהױבן אַרום צו האָצקן אױפֿן עקראַן און טאַנצן הקפֿות. אײַ־בי־עם זאָגט אַז לאו עכברא גנב, די מױז איז פֿון די חסידי אומות העולם און מען דאַרף פֿאַרעכטן דעם על־ירך אַלײן. האָב איך דערפֿאַר נישט קײן קאָמפּיוטאָר מקיים צו זײַן מיט דעם ובלכתך בדרך. צײַט צו שרײַבן לאַנגע דרשות האָב איך נישט צו פֿיל און דערפֿאַר שרײַב איך גאָרנישט. ס'איז אָבער קײן תירוץ נישט װײַל אחד המרבה ואחד הממעיט ובלבד ער זאָל רעדן צו דער זאַך.

 

**********************

ס'װױנט בײַ מיר מײַנס אַ פּלעמעניק װײַל זײַנע עלטערן זענען אַװעקגעפֿאָרן. ער האָט מיר געװיזן אַז ער האָט אַ מטבע װאָס ער האָט באַקומן אין חדר אױף חנוכה געלט. דער מטבע איז פֿון זײַן טאַטעןס רבין, און לױט װי ער דערצײלט איז דער רבי שױן זײַנס אױך. ער האָט מיר געזאָגט אַז דער מטבע איז זײער הײליק און אַז אַ גױ רירט עס אָן שטאַרבט ער באַלד. אױפֿן פֿראַגע פֿאַרװאָס ס'קומט גױים צו שטאַרבן האָט ער נישט געהאַט קײן ענטפֿער. איך מײן אַז ער לערנט נישט אַזױ גוט אין חדר װײַל װען ער זאָל אױסהערן װאָס דער מלמד לערנט מיט אים װאָלט ער געװיסט אַז די מצרייִם און די יוונים און די רױמער און אַלע גוטע פֿרײַנד װאָס כּלל ישראל האָט שױן געהאַט איבער די יאָרן זענען אַלע גויִים. איך קען שױן נישט צײלן װיפֿיל מאָל איך האָב געדאַרפֿט פֿאַררעכטן מײַנע קינדער אַז ס'איז נישט גויים נאָר מצריים, גריכן, דײַטשן וכּדומה. אַז זײ גלײבן מיר נישט פֿרעג איך זײ אױפֿן שכן צי ער איז אַ גױ אָדער אַ ייִד. װען זײ זאָגן אַ גױ פֿרעג איך צי ער איז טאַקע אַזױ שלעכט.

 

כאָטש ס'פֿאַרדריסט מיך קען איך זײ נישט באַשולדיקן װײַל פֿאַר גאָר קלײנע קינדער בפֿרט איז עס שװער אױסצורעכענען װיאַזױ דער סיסטעם פֿון ייִדן און גױים אַרבעט. אַז מען האַקט זײ אין טשײניק אַז ייִדן זענען גוט פֿאַרשטײן זײ אַלײן אַז גױים זענען שלעכט. און אַז ייִדן טון מצוות מוז זײַן אַז גױים טון עבירות. ערװאַקסענע באַמיען זיך מיט דעם איז װאָס קען מען ערװאַרטן פֿון די קלײנע. װען זײ װערן אַביסל עלטער איז עס נאָך ערגער װײַל עס איז זײער נישט 'קול' צופֿיל אינזינען צו האָבן גױישע זאַכן. דאָס הײסט גױישע פֿילמס זענען אָקײ, גױישע טעמע פּאַרקס זענען גאָר גוט אָבער מרדכי בן דעװיד און שװעקי פּאַקן אײַן ראָבי װיליעמס, עמינעם, עלװיס און מאָצאַרט אין אײנעם. און אײַנשטײַן קעגן דער ראָגאָטשאָװע איז כּקליפּת השום. גײ זײַ אַ מבין װיאַזױ דאָס אַרבעט.

 

****************************

 

מײַן פֿרױ דערצײלט אַז אַ חברטע האָט זיך צו איר אָפּגערעדט אױף די הײַנטיקע בחורים. די חברטע האָט געהאַט אַ טאָכטער אין די יאָרן און װען איר מאַן האָט זיך געטראָפֿן מיט אַ בחור פֿלעגט ער אים אַלץ צו פֿרעגן װאָס ער פּלאַנירט צו טון מיט זײַן לעבן. זי זאָגט אַז קײן אײן בחור האָט אים נישט גענטפֿערט צו דער זאַך.די תוצאה איז געװען אַז זײ האָבן אָפּגעשראָקן בחורים און מען איז פֿון זײ אַנטלאָפֿן. האָבן זײ געמוזט טױשן די טאַקטיק פֿון דער שידוך אינטעריװ. אפֿשר דאַרף מען אײַנפֿירן פּסיכימעטרישע טעסטן לכּבוד האיש מקדש. פֿאַר דער האשה נקנית איז עס פֿאַרשטײט זיך נישט נײטיק װײַל אַז זי האָט אַמביציעס חוץ פֿון צו װערן אַ ייִדישע מאַמע איז זי אַ מורדת און יוצאת בלא כּתובה.

 

אין שיל אױף מוצאי שבת האָב איך אונטערגעהערט װי צװײ ייִדן שמועסן. זאָגט אײנעם פֿאַרן צװײטן אױף אַ דריטן אַז ער האָט ליב לאַנג צו זיצן אין בית הכּסא און מען פֿלעגט אים צו רופֿן אַ יושב בסתר.

 

****************************

 

דרך אגב׃ אױפֿן נושא פֿון דער חזון איש און אָפּערירן. אַז דער חזון איש האָט געקענט מסכת פּסחים און הלכות חמץ ומצה װעט זיך קײנער נישט דינגן, און פֿון דעסטװעגן האָב איך נאָך נישט געהערט אַז ער האָט געבאַקן אױסערגעװענדלעכע מצות. איז אפֿילו אַז ער האָט דורכגעלערנט אַלע ביכער אױף דאָקטערײַ מיהיכי תיתי אַז ער זאָל האָבן געקענט אָפּערירן? איך בין אָבער מער אינטערסירט אין װאָס טרײַבט די װאָס דערצײלן זײערע מעשות אַזױ צו דערצײלן. איך מײן ס'ליגט אונטער דעם אַ װעלטבליק װאָס פֿאַנטאַזירט  אַז אַ תורהדיקע לעבן איז אַן אַלטערנאַטיװ צו דער װעלטלעכע װעלט. פֿאַר קולטור האָבן מיר די אױװנדערמאַנטיקטע חזנים, פֿאַר רעטאָריק האָבן מיר אמנון יצחק, פֿאַר ליטעראַטור האָבן מיר אַרטסקראָל, פֿאַר מעדיצין האָבן מיר הרב פֿירער, פֿאַר יוריספּרודענץ האָבן מיר די עסקנים װאַס קענען אַלעדיקן מיט די פּאָליצײַ אַז מען זאָל נישט באַצאָלן אַ פּאַרקינג טיקעט, פֿאַר דיפּלאָמאַטיע האָבן מיר אַבֿי שאַפֿראַן, פֿאַר פֿילאָזאָפֿיע האָבן מיר דער טװערסקי משפּחה, פֿאַר מעדיאַ, המודיע, פֿאַר שאַמפּאַניע,  קעדעם, פֿאַר בליצפּאָסט, משולחים, פֿאַר סעלעבריטיס, גדולי ישראל און פֿאַר סטיװן האָקינג האָבן מיר ר' חייִם קאַניעװסקי. דער פּלא איז נאָר אַז װען רב אלישוב איז קראַנק געװאָרן האָבן זײ געברענגט צו שלעפּן ספּעציאַליסטן פֿון אַמעריקע (איר זעט װאָס מיר קענען) און זײ האָבן נישט גענומן אַפּאָר יונגעלײַט פֿון כּולל חזון איש. בין איך טאַקע פֿאַרדעם נישט קײן מבין.

נכתב על ידי , 26/1/2004 20:16  
19 תגובות   הצג תגובות    הוסף תגובה   1 הפניות לכאן   קישור ישיר   שתף   המלץ   הצע ציטוט
 



ואמרו לי מה שמו, מה אומר אליהם?


דער שמועס פֿון משה רבינו מיטן באַשעפֿער האָט נישט געקענט זײַן מער ייִדיש. משה רבינו זאָגט פֿאַר גאָט אַז די בני ישראל װעלן מיר פֿרעגן װאָס איז זײַן נאָמן, װיאַזױ הײסט ער, װער איז ער, װאָס זאָל איך זײ דערױף ענטפֿערן. װען גאָט האָט אַביסל יומאָר װאָלט ער אים געזאָגט 'װענט זיך אין װעלכן פּאַספּאָרט'. האָט זיך אים אָבער געשמעקט ענטפֿערן װי אַ קאָצקער, גאָר שאַרף. אהיה אשר אהיה, איך בין װער איך בין.

 

איר הערט אַן ענטפֿער. מען װעט דאָס זאָגן פֿאַר די ייִדן און זײ װעלן באַלד פֿאַרשטײן אַז דאָס איז אַ ייִדישער גאָט. מען פֿרעגט בײַם טיר, 'װער איז?' ענטפֿערט מען 'צדקה'. איך האָב דען געפֿרעגט פֿאַרװאָס ער איז דאָ? איך קום אין שיל און איך פֿרעג אױף אײנער װער ער איז, זאָגט מען מיר 'משה יאַנקלס אײדעם', כּאילו איך בין אינטערסירט אין זײַן יחוס. אָבער אַזױ ענטפֿערט אַ ייִד, און אַזױ װי די ייִדן האָבן באַלד געװוּסט אַז ס'האַנדעלט זיך מיט אַ הײמישע גאָט װען זײ האָבן געהערט פּקד פּקדתי אַזױ האָבן זײ אױך געװוּסט פֿון זײַן 'איך בין װער איך בין' אַז ער איז אַ גאָר הײמישע גאָט. ער קען נישט נאָר אַ ביסל דקדוק נאָר אַ ייִדישע דרײ אױך.

 

פֿרעגט זיך אָבער די שאלה, אַנו, טאַקע אַ הײמישע גאָט אָבער פֿון װוּ נעמט זיך דאָס. כּלומר אמת אַז אַ ייִד איז אַ ייִד טאַקע פֿאַרדעם װײַל ער איז אַ ייִד. גאָט איז דאָך אָבער גאָט נישט אַ ייִד. ואם תמצי לומר אַז דער ייִדישער גאָט מיז זײַן אַ ייִד פּונקט װי דער אַמעריקאַנער פּרעזידענט מיז זײַן אַן אַמעריקאַנער, איכּא למפֿרך. טאַקע דער אַמעריקאַנער פּרעזידענט מיז זײַן אַן אַמעריקאַנער בירגער װײַל ער געװעלטיקט איבער אַמעריקע אָבער דער  ייִדישער גאָט געװעלדיקט דאָך איבער יעדן און אַלעס און ממילא צוריק צום קשיא אַז אפֿשר איז ער גאָרנישט אַ ייִד און אַז ער איז נישט אַ ייִד פֿון װוּ נעמט זיך בײַ אים אַזעלכע ייִדישע תשובות. ואפֿשר ליישב בדוחק אַז דער אַמעריקאַנער פּרעזידענט געװעלטיקט אױך איבער דער גאַנצער װעלט און אפֿילו אױף די זיבן הימלן, און אַז איר גלײבט מיר נישט פֿרעגט אים אַלײן און ער װעט מיט מיר צושטימן האָבן מיר דאָך אַ הודאת בעל דין והכּל על מקומו יבא בשלום.

 

ס'איז אָבער דאָ אַ בעסערע תירוץ. זאָל גאָט זײַן װאָס ער איז, אָבער דאָס װאָס ער קען ענטפֿערן װי אַ דורכגעבאַקענער, אײַנגעװײקטער, אױסגעבראָטענער, געזאַלצענער און געפּרעגעלטער ייִד דאָס איז װײַל ער לערנט תורה און היט אָפּ די מצוות. און אָט דאָס איז דער סוד פֿונעם ייִדישן קאָפּ. גענעטיש זענען מיר נישט בעסער פֿון אַ צװײטן אָבער װי ר' חנניא בן עקשיא זאָגט גאָט האָט אונז געװאָלט צוליב טון האָט ער אונז געשאָנקן תורה און מצוות און פֿון דאָרט נאָגן מיר אונזערע חכמה בינה ודעת, דעה בינה והשכּל. פֿון װוּ מײנט איר נעמט זיך עס אַז ס'קענען שטײן הונדערט מענטשן אין אַ רײַ אױופֿן לופֿט־פֿעלד דורך צוגײן די בדיקות און יעדער שטײט געדולדיק און לאָזט זיך אונטערזוכן. קומט זיך אָן אײן ייִד, אַ בן אחר בן פֿונעם פּיקח אינעם ערשטן רש"י אין פּרשת וישב און ער לאַכט זיך אױס פֿון דער גאַנצער מעשה. ער װעט זײ זאָגן װײס איך װאָס און װײס איך װען, ער װעט זײ זאָגן אַ בױדעם מיט אַ געשעפֿט און ס'װעט יעדער זען אַז מען װעט אים דורכלאָזן. און װען ער קומט אָן אױפֿן צװײטן זײַט איז ער אַזױ צופֿרידן װי דער פּראַגער גולם נאָך ער איז אַרומגעגאַנגן אין שטאָט מיט אַ בראשית חומש און ער האָט אַיעדן געזאָגט אַז ער האָט גאָר אַ ויקרא חומש. אױסגענאַרט אַ גאַנצער שטאָט, אַ קלײניקײט?

 

אַז מיר פֿאַרשטײן דאָס איז שױן אַלעס פֿאַרענטפֿערט װײַל דאָס איז דער עבדים היינו פֿון דער אױבישטער קשיא. װער װײסט דען נישט אַז גאָט היט אָפּ אַלע מצוות. אַז ער לײגט תפֿילין קען קײנער נישט לײקענען װײַל משה רבינו האָט עס אַלײן געזען. מען דערצײלט אפֿילו אַז ער האָט געלאָזט שרײַבן די ד' פּרשיות בײַ ר' פֿישל סופֿר װאָס ער איז נישט געגאַנגן אין מקווה בלױז פֿאַר יעדן שם נאָר פֿאַר יעדן אות פֿון יעדן שם. שטעלט אײַך פֿאָר. ס'האָט אַ לץ געזאָגט אַז אַ נס אַז דער שם ע"ב װערט נישט געברענגט אין דער תורה װײַל ר' פֿישל װאָלט זיך שיער נישט דערטראָנקן. אָבער, שױן, װאָס האָבן מיר דאָ צו רעדן פֿון לצים. חוץ פֿון תפֿילין האָט גאָט אױך געלערנט גמרא תוספֿות מיט משה רבינו דרײַ מאָל פֿערציק טעג און פֿערציק נעכט. װער זאָגט גמרא תוספֿות? נו, זאָגט איר. גאָט און משה װעלן אָנהײבן לערנען חומש מיט רש"י? זײ זענען עפּעס בײביס? מײַן עלעף יעריק ייִנגל לערנט קױם חומש איז װי טאָר מען חוזק מאַכן פֿון משה רבינו. אוודאי נישט. זײ האָבן דורך געטון תקפֿו כּהן און דער סוגיא פֿון ברירה וכּדומה און זיך אױסגעשאַרפֿט די קעפּ.

 

און גאָט טוט מער אױך. די גמרא זאָגט אַז ער היט אַלע מצוות און זוכט אים צו פֿאַרענטפֿערן אַז ער מאַכט רעגענען אױף שבת. װוּ איז געװען דער ייִדישער קאָפּ פֿון חז"ל. זײ האָבן נישט געהערט פֿון אַ שבת זײגער און אַ שבת שליסל? גאָט קען אָנשטעלן דער רעגן פֿון פֿאַר שבת אָדער זיך אָנגאַרטלן מיט אַ פּאָר װאָלקענעס װי אין ברכי נפֿשי? נאָר װאָס דען, דער אינסטיטוט פֿון טעכנאָלאָגיע על פּי הלכה דאָס איז נישט אײַנגעפֿאַלן אפֿילו פֿאַר חז"ל. צו דעם האָט זוכה געװען אונזערע דור װאָס אונזערע גמרא לײַט קענען זיך פֿאַרמעסטן מיט די בעסטע קעפּ. ס'קען טאַקע זײַן אַז מיר פּראָדוצירן װײניק פּילאָטן און קענסער ספּעציאַליסטן. דאָס איז אָבער נאָר װײַל מיר װילן נישט און װען מיר זאָלן נאָר װעלן איז װי דער װילנא גאון האָט געזאָגט 'װיל נאָר װעסט דו אױך זײַן אַ גאון.'

 

מענין לענין אײדער איך שליס, איך האָב געטראָפֿן יענער װאָך אַ ייִד האָבן מיר געכאַפּט אַ שמועס און ער האָט מיר געװאָלט אױפֿװײַזן אַז אין חכמה כּחכמת התורה. דערצײלט ער מיר בתוך הדברים אַז ס'איז געװען אַ ייִדישע אַדװאָקאַט, 'אַ פֿרײַע', װאָס מען האָט אים אַמאָל געכאַפּט לערנען בבא בתרא. פֿרעגט מען אים װאָס האָט איר מיט בבא בתרא. זאָגט ער 'אײַם דאָינג איט פֿאָר מײַ דזאַב'. ס'האָט זיך מיר געגלוסט אים צו זאָגן, נאַר אײנער, װאָס דערצײלסט דו מיר דאָ? װאָס האָסט דו מיר צוגעלײגט אַז ער איז פֿרײַ? װײַל דו אַלײן געטרױסט נישט דײַנע אײגענע און דו דאַרפֿסט אַז אַ פֿרײַע ייִד זאָל דיר זאָגן טוב לי תורת פּיך און הנחמדים מזהב ומפּז רב און אַנדערש צװײפֿלסט דו. האַ? און אינטערסאַנט אַז ס'אַרבעט אױף פֿאַרקערט אױך. אונז פֿאַרקױפֿט מען אַז דער חזון איש האָט גאָר געקענט אָפּערירן און אַז רב אױערבאַך האָט געשריבן אַ ספֿר אױף לעקטער. מיר איז גענוג אַז דער חזון איש האָט געשריבן חזון איש פּונקט אַזױ װי עס איז מיר גענוג אַז בײטהאָװן האָט געשריבן סימפֿאָני נומער נײַן אָן צו זײַן אַ ראַקעטן װיסנשאַפֿטלער.

 

נאָר מיר האָבן אַ פּראָבלעם. מען פֿאַרקױפֿט אונז אַז אַלעס איז פֿאַראַן אין דער תורה און אױסער תורה באַשטײט גאָרנישט. נו, סוף כּל סוף באַשטײט דאָך יאָ עפּעס און פֿאַרװאָס לערנען מיר דאָס נישט. אױף דאָס צו פֿאַרענטפֿערן האָבן מיר געמאַכט פֿון אונזערע גדולים געבילדעטע פּראָפֿעסאָרן און פֿון די פּראָפֿעסאָרן לומדים אַבי אונז צו פֿאַרענטפֿערן אַז אַלעס איז פֿון דער כּח התורה. משה דע ליאון האָט געזאָגט אַז גאָט האָט אַרײַנגעקוקט אין דער תורה און באַשאַפֿן אַ װעלט און מיר זאָגן אַז דער װילנא גאון האָט אַרײַנגעקוקט אין ר' חנינא סגן הכּהנים און געשריבן אױף אַלגעבראַ אין דער בית הכּבוד. און אױף דעם זאָגן מיר אַז געלױבט איז גאָט װאָס האָט אונז אָפּגעשײדט פֿון די בלאָנדזערס און אונז אָפּגעגעבן אַן אמתע תורה. אַזױ אמת אַז אפֿילו די פֿרײַע זענען אױך מודה.

נכתב על ידי , 15/1/2004 20:26  
25 תגובות   הצג תגובות    הוסף תגובה   הוסף הפניה   קישור ישיר   שתף   המלץ   הצע ציטוט
 



צום העשירי


מײַן עשרה בטבת האָט זיך אָנגהױבן אינדערפֿרי אין דער װאַשצימער װען מײַן פֿרױ האָט מיך געכאַפּט אַרױף לײגן צײנפּוץ אױפֿן צײנבאַרשט. תענית, תענית, האָט זי מיר טשעפּענדיק געזאָגט. מײַן ענטפֿער איז געװען אַז זי האָט נישט צו רעדן װײַל זי פֿאַסט נישט די תעניתים חוץ תשעה באב און יום כּיפּור און איך סך הכּל פּוץ זיך די צײן אַלע תעניתים חוץ די צװײ גרױסע. איך קען נישט באַשליסן צי דאָס מיקל זײַן פֿאַר פֿרױען אױף תעניתים איז אַ חשובע זאַך אַז מען טוט זיך רעכענען מיט זײערע שװאַכערע קערפּער אָדער אַ לײַכטשעצונג אַז גאָט קען זיך באַגײן אָן זײערע תעניתים, מעין דער פּסק פֿון אַ רב אַז בלױז פֿרױען מעגן טראָגן אין דער באָראָ־פּאַרקער עירוב. אײן זאַך פֿרײט מיך אָבער יאָ אַז ס'איז נאָך געבליבן אַזאַ באַגריף אַז ס'איז דאָ אַ ייִדישקײט אױסער װאָס ס'שטײט אין שולחן־ערוך להוציא מלבן של ההאַלאַכיסטן אַז אָטענטישע ייִדישקײט איז כּפֿול שמונהדיק געבינדן צו הלכה.

 

שחרית איז מיר נישט אױסגעקומן גײן אין שיל און דאָס דאַװענען האָט לײדע אױסגעזען װי אַ דאַװענען זעט אױס אין דער הײם. דאָס האָט אַ צדיק געמײנט אַז והײם לא ידעו דרכי. סליחות איז אָבער געװען מיטן קנאַק פֿון שלשה סלי חורי. צו מנחה קען איך שטאָלץ איבער געבן אַז איך בין געװען פֿון די עשרה ראשונים. נישט פֿאַר גאָט נאָר פֿאַר מײַן אײגן װעגן. אַז איך פֿאַסט אַ גאַנצע טאָג און איך ענדיג עס נישט מיט אַ שיב מײַחאַרױן אַפּײכאָ אָדער אַז איך פֿֿאַרגעס עננו בײַ שמונה עשרה איז דער גאַנצער תענית אַ ברכה לבטלה. דאָס איז מײַן עולם הזה און פּונקט װי אַנדרע מאַכן אַ גאַנצע בראַטל פֿון אױספֿאַסטן איבער הערינג מיט אײקיכל אַזױ איז מיר שװער אױסצופֿאַסטן אַז מנחה בין איך נישט געװען אין שיל. דער כּאשר ירד הגשם והשלג האָט אַ גאַנץ אַנדרע טעם אַז מען האָט אַ טראָפּ װאַסער נישט אַרײַנגענומן אין מױל זײַט מען האָט זיך געפּוצט די צײן.

 

איז מיר באַשערט געװען צו קומן פֿינעף מינוט צו פֿרי. אָדער בין איך אַ האַלבע שעה שפּעט אָדער צו פֿרי. צו פֿרי איז למעשה שװער צו זײַן אין אַ שיל װײַל אַלץ איז דאָ מענטשן װאָס זענען פֿאַר אײַך. אױף מײַן פּלאַץ פֿרײַטיק צו נאַכטס זיצט אײנער שױן באַלד אַ האַלבע יאָר. איך װיל אים נישט אױפֿהײבן װײַל בײַ מײַן פֿרײַטיק צו נאַכטס שיל זענען די פּלעצער אַזױ הײמיש און מענטשן האַלטן זיך אין אײן אַרומרוקן מיט די פּלעצער. חוץ פֿון דער װאָס האָט זיך געזעצט בײַ מײַן פּלאַץ, ער איז װי צוגנאָגעלט. איך האָב שױן אַ שטיק צײַט אַ פּלאַן אַז איך װעל אײן װאָך קומן פֿרי אױף צו װײַזן יענעם אַז װאָס ער רופֿט זײַנס איז גאָר מײַנס. איז אָבער מײַן מזל אַז װי פֿרי איך קום זיצט ער שױן כּאילו ער האָט דאָרט אַ חזקה מימות יהושע בן נון. מײַן זין טענהט אַז יענער װױנט גאָר אין שיל און פֿאַרדעם קען מען אים נישט פֿאָדערן.

 

על כּל פּנים איך און מײַן ייִנגל זענען געװען פֿון די ערשטע צען און מיר האָבן זיך גענומן סידורים און געקלאָצט. קומן אַרײַן ייִדן, ציען זיך אַרױס די גאַרטלעך פֿון די קעשענעס, נעמן זיך סידורים פֿונעם פּאָליצע, ענדיקן זיך צובינדן און זעצן זיך װאַרטן. קומט אַרײַן דער ייִד װאָס האָט אינזינען די פּושקעס און לײדיקט אױס װאָס איז דעם טאָג אַרײַנגעקומן. אַנדרע זאָגן תהילים, אַנדרע שמועסן סתם. ענדלעך װערט אַ מנין, מען שיקט דעם און יענעם צו און, עולם, איר װעט דאָס נישט גלײבן, אָבער מען האָט צוגעשיקט ר' קטלאן צום עמוד.און ער האָט עס אָנגענומן. ס'זאָגט זיך אַלײן אַז ער האָט זיך גײיִשובט אַ מינוט װײַל אַז ער װעט באַלד גײן האָט ער מורא אַז מען װעט זאָגן אַז ער חלשט נאָך אַ ברעטל און דאָס איז פּשוט נישט אמת. אין דער זעלבער צײַט פֿאַרדאַרבט ער זיך אױך נישט און װיבאַלד ער האָט געװוּסט אַז דער רעגלמעסיקער בעל־קורא איז אין שיל, אַז די טשאַנסן פֿאַר אַ דרשו ה' בהמצאו זענען שמאָל האָט ער באַשלאָסן אַז אַ מנחה איז במקום שאין כּיבוד גײט אַ מנחה נישט לאיבוד.

 

אינטערװעגענס, מיז איך מודה זײַן,זענען מיר דורכגעלאָפֿן שולד געפֿילן. איך האָב מיך געװוּנדערט צי װען דער עולם זאָל װיסן װיאַזױ זײערע שליח ציבורס שחרית פֿון יענעם אינדערפֿרי האָט אױסגעזען, און אַז זײערע שליח ציבור טײַטשט אײַן תפֿלת ערבית רשות אױף גאָר אַ מאָדערנעם אופֿן, בעוונותינו הרבים, צי זײ װאָלטן אים אױך צוגעשיקט. אָבער װי שלמה המלך זאָגט כּי אדם אין צדיק בארץ און אַז אַנדרע בעלי תפֿילה האָבן זײערע קופּה של שרצים בין איך נישט קײן קלענערע מחותן װי זײ. מנחה אױף אַ תענית האָט זיך אירע מנהגים און אַז ס'איז דאָ אַ מנהג איז באַלד דאָ אַ מבין װאָס קען אײַנטײלן װיאַזױ דער מנהג דאַרף זײַן. מען טוט זיך אָן אַ טלית אָבער נײן נישט װי אױף שבת בײַ מנחה נאָר מען טוט עס אָן פֿאַר אשרי. ס'איז דאָ צװײ האַלבע קדישים אײנס פֿאַרן לײענען און אײנס דערנאָך און מען זאָגט דערצו ברכת כּהנים בײַ שמונה עשרה. אכּלל מען קען שױן גײן דאַװענען.

 

אױף אױפֿצומאַכן דעם ארון קודש האָב מען צוגעשיקט דעם אמן בכל כּוחוניק. אָדער בעסער געזאָגט, ער האָט זיך עס אַלײן גענומן. אַז ער גײט צו פֿאַרשטײט זיך אַלײן אַז אין הימל איז אַ יריד און ער איז דאָרט פֿון די גרױסע סוחרים. שטײן און זיך אַרײַן שאָקלן אינעם בריך שמיה אױפֿן אָפֿענעם טיר איז שױן אױסגעדראָשן. דאָס מאַכן נאָר 'װאַנאַבי' רעבעלעך פֿון אונגאַרישע שטיבלעך אָדער יונגעלײַדט װאָס האַלטן אינעם נײַנטן חודש און דאַװענען אַז דער קינד זאָל אַרױס אַזױ לײַכט װי אַ ספֿר פֿונעם ארון קודש. דער אמן בכל כּוחוניק איז צו חיטרע פֿאַר אַזעלכע קונצן: זײַן מנהג איז צו געבן צדקה בײַם אָפֿענעם ארון קודש. נעמט ער אַרױס אַפּאָר פּרוטות פֿון קעשענע און שטעקט אױס זײַן האַנט. די זעלבע מאמינים בני מאמינים װערן װידער נתפּעל און מען לױפֿט באַלד זוכן אַ פּושקע פֿאַרן צדיק אָפּצולאָדענען זײַנע איבעריקע מטבעות. אײנער לױפֿט, אַ צװײטער װײַזט, אַ דריטער דערלאַנגט און ענדליך איז דער פּושקע גרײט מקבל צו זײַן מקחו של אותו צדיק, דער ספֿר תורה קען אַרױס און ליהודים היתה אורה. אױף גאַנץ כּלל ישראל געװוּנטשן אַז אײפֿעלעך זאָלן אַזױ לײַכט אַרױס.

 

קײַן סאַך איז מער נישט דאָ צו דערצײלן. מען האָט געלײענט, מען האָט זיך מחייה געװען אינעם הפֿטורה, מען האָט געזאָגט נאָך אַ חצי קדיש און שפּעטער אַ הױכע שמונה עשרה מיט עננו און ברכת כּהנים, באַקומן אַפּאָר שכּוחס און אַלעדיקט אַ מנחה.

נכתב על ידי , 6/1/2004 18:46  
9 תגובות   הצג תגובות    הוסף תגובה   הוסף הפניה   קישור ישיר   שתף   המלץ   הצע ציטוט
 





67,270
הבלוג משוייך לקטגוריות: החיים כמשל , דת , פילוסופיית חיים
© הזכויות לתכנים בעמוד זה שייכות לקטלא קניא אלא אם צויין אחרת
האחריות לתכנים בעמוד זה חלה על קטלא קניא ועליו/ה בלבד
כל הזכויות שמורות 2024 © עמותת ישראבלוג (ע"ר)