תָּלוּ אוֹתִי
עַל צְלָב מֵאָז נוֹלַדְתִּי
וְאָמְרוּ: "אִשָּׁה"
קָבְעוּ יָדַי בְּמַסְמְרִים
עַל קֶרֶשׁ הָעִתִּים
קָבְעוּ רַגְלַי בְּמַסְמְרִים
עַל קֶרֶשׁ הַמִּרְמָה
וְאָמְרוּ: "אִשָּׁה...אִשָּׁה!"
כִּבְּסוּ מַחְשְׁבוֹתַי בְּאֵשׁ
לְאַט לְאַט
שָׁתְלוּ בִּשְׂדוֹת מַאֲוַיּי
עֵץ הַהוֹלֵךְ וּמִתְפּוֹרֵר
קִמְעָא קִמְעָא
לִמְּדוּ אוֹתִי אֶת אָלֶפְבֵּית
הַצַּעַר כָּל כֻּלּוֹ
הִלְבִּישׁוּנִי
בְּכָל רַעֲלוֹת הַשְּׁתִיקָה
וְאָמְרוּ:
"אַה... אִשָּׁה!
בְּסַךְ הַכֹּל אִשָּׁה"
חנק
יֵשׁ לִי חֲלוֹם
אֲבָל אֵין לִי
חַלּוֹן
שֶׁיַּשְׁקִיף עָלָיו

علّقوني على صليب
منذ ان وُلِدتُ
وقالوا:" أنثى !"
ثبّتوا يديّ بالمسامير
على خشبة الزمن
ثبّتوا رجليّ بالمسامير
على خشبة الغَبَن
وقالوا:
"أنثى.. أنثى !"
غسلوا أفكاري بالنار
رويدا رويدا
زرعوا حقول إرادتي
شجرة
تظلّ تتآكل تتآكل
رويدا رويدا
علّموني
كلّ أبجديّة الحَزَن
ألبسوني
كلّ أقنعة الصّمت
وقالوا:
"آه أنثى..
مجرّد أنثى !"
اختنــَاق
أمْـلــكُ أمَلا
لكن
لا أملك نافذة ً
أ ُطـِلُّ منـها

[צלב השתיקה - עבדה עודה]